Karşı tarafa ‘haklısın’ demek ya da ondan özür dilemek, her zaman bizim %100 haksız ve yanlış olduğumuz anlamına gelmez, çünkü iki tarafın da kendince haklı olduğu yanlar vardır daima. Böyle durumlarda ‘haklısın, özür dilerim,’ demek karşı tarafı tamamen haklı olarak kabul etmek değildir, suçu kabul etmek değildir, zayıflık hiç değildir.
İlişkilerde esas olan bireylerin ortak paydalarıdır, onları bir araya getiren de, bir arada tutan da budur. Bu paydayı oluşturan öğeleri sağlıklı ve nitelikli hâlde tutmak, her iki tarafın da sorumluluğu dahilindedir, ancak bu sorumluluk bir görev bilincinden ziyade gönüllülük esasına dayanmalıdır. Gönüllülük diyorum, çünkü herkes bilir ve söyler ki ilişkileri meydana getiren, bir arada tutan, yürüten en önemli değer sevgidir, gönülden gelen bu erdemli duygudur.
Bana göre özür dileyebilmek, gönüllülük esasına dayanacak şekilde ilişkinin karşılaştığı bir engeli beraberce aşmak için karşı tarafa uzatılan eldir. Karşımızdaki insana ve onunla olan ilişkimize egomuzdan daha fazla değer verdiğimizi göstermektir, empatidir bu yaptığımız. Ne kadar incinmiş olursak olalım, yaralarımızı sarmak için önce karşı tarafın yaralarına eğilmektir bu yaptığımız. Çok da güzel bir şeydir.
Attığımız bu gibi adımların karşılığında hiçbir zaman, yeniden, daha fazla incitilmememiz, attığımız adıma adımlarca karşılıklar almamız dileklerimle ve sevgilerimle…
~Deniz Tara
MYSTAERION 
Yorum bırakın